ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΕΛΟΣ

Από τότε που αρχίζει η μνήμη μου θυμάμαι μια γυναικεία ισχνή φιγούρα που για πρώτη φορά μου διηγήθηκε παραμύθια, ήταν η γιαγιά μου. Μια γυναίκα που είχε μεγαλώσει εννιά παιδιά και που έκανε το λάθος να αρχίσει να λέει παραμύθια στο πρώτο της εγγόνι. Όλα άρχιζαν  όμορφα, όπως όλα τα παραμύθια και κάποτε τέλειωναν, όμως στη παιδική μου περιέργεια τίποτε δεν τέλειωνε, έτσι σε κάθε παραμύθι το τέλος του συνοδευόταν πάντα από την ερώτησή μου και μετά; Και η ταλαιπωρημένη μου γιαγιά έφτιαχνε μια καινούργια συνέχεια και μετά μια άλλη μέχρις ότου αποκοιμιόμουνα και συνέχιζα εγώ το παραμύθι μέσα στο όνειρό μου.

Αυτά ήταν τα ατέλειωτα παραμύθια της παιδικής μου ηλικίας, μετά με περίλαβαν οι δάσκαλοι και μου μάθανε τα δικά τους παραμύθια, που τα είπαν ιστορία. Αυτά τα παραμύθια είχαν αρχή και τέλος, άλλοτε καλό και άλλοτε άσχημο, έτσι μου έκοψαν την φόρα να κάνω την κλασσική ερώτηση και μετά; Μόνο δυο παραμύθια μου απόμειναν τελικά ατέλειωτα, το ένα είναι το παραμύθι όλων μας, το παραμύθι της ζωής μας και το άλλο είναι το παραμύθι, που μου είπαν, για μια  πόλη με πύργους και επάλξεις, χρυσές εκκλησιές και έναν μαρμαρωμένο βασιλιά που περιμένει μια ερώτηση και ένα όνειρο για να ξυπνήσει.

Η Πόλη αυτή για χρόνια έστεκε πραγματική και ζωντανή πλάι στην πόλη του παραμυθιού μου, με προκαλούσε και με καλούσε να τη γνωρίσω. Όμως ένα ταξίδι στη μνήμη και το όνειρο φάνταζε στη σκέψη μου δύσκολο και μάλλον ακατόρθωτο. Είναι εκείνος ο φόβος που σε πιάνει μη σου χαλάσουν αυτό που έχεις φτιάξει, σα συνέχεια στο παραμύθι που σου έχουν μάθει. Τελικά αφέθηκα στη σιγουριά και τη κρίση σου, που για χρόνια μου έλεγες ότι τίποτε δεν θα χαλάσει το όνειρό μου και ξεκίνησα για την Πόλη. Συντροφιά στο ταξίδι μας δύο φίλες της καρδιάς για να γιορτάσουν γενέθλια μέρα μέσα στο μοναδικό παραμύθι της ζωής τους.

Θυμόμουνα ένα άλλο ταξίδι στην Ιωνία, καλοκαίρι στο Αϊβαλή και την Πέργαμο, που με είχε πληγώσει βλέποντας ένα κομμάτι της πατρίδας χαμένο για πάντα.  Τώρα με τη Πόλη και τους χιλιάδες, για μας, συμβολισμούς συνέχιζα να πιστεύω  ότι θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Όμως οι πρώτες εντυπώσεις μου ήταν μοναδικές, πλημυρισμένες από ομορφιά, ιστορία και μερικές φορές δάκρυ και σφίξιμο στη καρδιά.

Η Πόλη είχε το δικό της τρόπο να αλλάξει τα πράγματα, να σου επιβληθεί και να σε παρασύρει μέσα στην απίθανη μοναδικότητά της. Δεν είναι τυχαίο που έμεινε πρωτεύουσα δύο αυτοκρατοριών, η θέση της   μοναδική η φυσική της ομορφιά απερίγραπτη, σε κάθε στροφή γυρίζεις και βλέπεις διαφορετικό τοπίο, σε κάθε βήμα έχεις το γαλάζιο της θάλασσας να σε περικυκλώνει  και τα ονόματα να αλλάζουν αλλά να μένουν ίδια Βόσπορος, Κεράτιος, συνοικία του Πέραν, Γαλατάς, Φανάρι, Αγία Σοφία.

Πήγαινε στη Πόλη όχι σαν τουρίστας, νομίζω αυτό της το χρωστάμε, άρχισε από τη

Μονή της Χώρας και δες τα μοναδικά  ψηφιδωτά της γεμάτα χρώματα, κίνηση, εκφραστικότητα. Δες το Χριστό να σε καλεί στη ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ και την Παναγιά στη ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΧΩΡΙΤΟΥ.

Ολόκληρο το παραμύθι με μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου!

Στα χέρια μου έχω μια μελέτη της λαογράφου Μιράντας Τερζοπούλου με θέμα ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ , που αποτελεί τμήμα του ερευνητικού προγράμματος ΘΡΑΚΗ του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής με τίτλο ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ μια διεπιστημονική προσέγγιση ΕΒΡΟΣ (1999). Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι η καταγραφή που έχει κάνει από μια γυναίκα στον Πεντάλοφο του Τριγώνου γεννημένης το 1925 και στην παραθέτω αυτούσια, χωρίς σχόλια.

“Ήμασταν εμείς αιχμάλωτ΄, βρε παιδί μου, τετρακόσια χρόνια σκλαβωμεν΄εδώ...Όπως διώχνουν απ΄το κράτος και πααίνουν σε μια απογορεμένη ζώνη, ετσ΄εδώ τα χωριά ηταν σε απαγορεμένη ζώνη. Από δω όλο πειρατές ήταν. Τη θεία μου τη μεγάλη γάλλος παπάς τη στεφάνωσε εδώ. Άγγλοι ήρθαν. Σέρβοι. Και ποιοι δεν ήρθαν! Άραβες ήταν, απ΄την Αδριανούπολη τα καμήλια τα περνούσαν ΄πο δω και πήγαιναν στα Πετρωτά. Τα Πετρωτά είν΄όλοι Ηπειρώτ΄. Εδώ είναι από την Κωνσταντινούπολη κι από δω απ΄τα γύρω χωριά, κάμπος που είναι. Το γένος το δικό μας ήταν Φαναριώτες. Ο παππούς μ΄εδώ γεννήθηκε αλλά ο μεγάλος ο παππούς ήρθε με τρεις γιούδες απ΄την Κωνσταντινούπολη... Όταν μπήκ΄η Τουρκία, έφυγαν οι Βούλγαροι... Το ΄20 ήρθε ο ελληνικός στρατός. Το ΄22 έβαλαν τα σύνορα εδώ στη μπάρα, και τα χωράφια έμειναν στη Βουλγαρία τα μισά. Κι απ΄εδώ στα Δίκαια, Σπήλαιο, Ορμένιο σ΄αυτά τα χωριουδάκια ήταν Τουρκ΄και κάθονταν. Στα Κόμαρα ήταν Βουργάρ΄. Από εκείν΄την πλευρά ήταν απ΄το Ορτάκιοϊ. Απ΄εδώ, απ΄της Βουλγαρίας τα μέρη...Έχουμε σύνορα παντού...Τουρκία κάθονταν, πόσα χρόνια κάθονταν Τουρκία, έφευγε Τουρκία, πόσ΄πόλεμοι γίνονταν, έρχονταν Ελλάδα, χτυπούσε Ελλάδα, έφταναν μέχρι απάνω, άιντε πάλι πίσω...Ο πατέρας μ΄ ήταν εφτά χρόνια στη Τουρκία, ήταν ταχυδρόμος. Όταν ήταν μέσα στην Τουρκία, τραγουδούσε τούρκικα. Όταν έβγαινε έξω στα ελληνικά μέρη, ξεμάκραινε από πολιτείες κι αυτά, τότε τραγουδούσε ελληνικά...

Το ΄40 Βουλγαρία μας κήρυξαν τον πόλεμο. Ο στρατός εφ΄γε από δω, ντάγκα, ντάγκα οι καμπάνες. Έφ΄γε, μας άφ΄σε δηλαδή έτσ΄, αστυνομία, όλοι, έτσ΄ανοιχτοί, τελείως ανοιχτοί. Τα παιδιά έφευγαν, περνούσαν στην Τουρκία...Να, η Τουρκία που είναι εδώ στις Καστανιές, άμα είναι ήλιος όλα φαίνονται...Αλλά τα παιδιά φοβήθ΄καν απο δώ να με τα μαζέψουν οι Βουργάροι, παιδομάζωμα, όπως έκαμναν οι Τουρκ΄, σε λέει που να πάμε; Να τρέξουμε κατά την Ελλάδα; Στρατός έφ΄γε, πέρασε στην Τουρκία... Από κει άλλοι χάθ΄καν, άλλοι πάν΄, ας πούμε, πως το λεν αυτό; Στο Βιετνάμ, Γιασέρ Αραφάτ, πούθε είναι, κατ΄εκείνα τα μέρη, στη Λιβύη, Μέση Ανατολή.....

Σε λέω, κινητό ήταν το πράγμα εδώ. Αφού όλο χτυπιούνταν συνέχεια... Κι ήλεγαν τέτοια τραγούδια εδώ πάνω αυτοί, κείνον τον πόλεμο, όλα, τα ΄χαν τραγούδια δηλαδή, είχαν τόσον καημό αυτοί, τόσο...Κι έχουν λόγια πάμπαλια μέσα, παλιά και ζαμανίσια. Αυτό θα πεί πάμπαλια, δηλαδή αιώνες.... “

Σου εύχομαι να περάσεις καλά την αυριανή επέτειο και άμα ακούσεις κανένα τραγούδι “παραδοσιακό” μη ντραπείς να θυμάσαι ότι έχει λόγια πάμπαλια παλιά και ζαμανίσια.

Δημόσια διαβούλευση επί της Εθνικής Στρατηγικής για τις ΤΠΕ και την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

Το κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής για τις ΤΠΕ και την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση που από σήμερα τίθεται σε διαβούλευση, αποτελεί την πρώτη προσπάθεια συνολικής καταγραφής στόχων και προτεραιοτήτων, σε ένα τομέα που αποτελεί κυρίαρχο παράγοντα στη μεταρρύθμιση του Ελληνικού κράτους.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΟ - ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΒΡΥΣΙΚΩΝ

5-15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΑ ΒΡΥΣΙΚΑ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ (ΔΩΡΕΑΝ)

Ένα πρότυπο Ψυχαγωγικό – κατασκηνωτικό Πρόγραμμα για την νεολαία Βρυσικών θα οργανώσει φέτος για πρώτη φορά το Αριστοτέλειο Κολλέγιο.

Η όλη προσπάθεια και το πρόγραμμα θα λειτουργήσει με την ευθύνη και τη στενή παρακολούθηση καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος δύο τουλάχιστον Γυμναστών – Παιδαγωγών στα πρότυπα οργανωμένων κατασκηνωτικών κέντρων της χώρας μας . Στόχος του προγράμματος είναι να δώσει την ευκαιρία – και το ερέθισμα στους απανταχού Βρυσικιώτες να στείλουν ένα Δεκαήμερο τα παιδιά τους στα Βρυσικά, ώστε να αποκτήσουν βιώματα και μοναδικές εμπειρίες στο χωριό μας  , σωστά όμως οργανωμένα με παιδαγωγικούς βιωματικούς στόχους , ώστε τα παιδιά να ψυχαγωγούνται  και να συμμετέχουν σε  ποικίλες δράσεις με εμπειρίες σε παιχνίδια σε γεύσεις και να γνωριστούν να συνδεθούν σωστά μεταξύ τους , ώστε προοπτικά - γιατί όχι - να γίνει ΘΕΣΜΟΣ . Συνεχώς βελτιωμένος από όλους μας .

Έτσι τα παιδιά  θα αποκτήσουν βιωματικές εμπειρίες και οι παππούδες, οι γιαγιάδες και οι γονείς θα είναι ήσυχοι και σίγουροι ότι τα παιδιά τους απασχολούνται δημιουργικά και παιδαγωγικά και με ασφάλεια υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση υπεύθυνων εκπαιδευτικών .

Στην προσπάθεια αυτή θέλουμε όλους τους εμπλεκόμενους έμμεσα ή άμεσα  μαζί μας και συμμέτοχους στην προσπάθεια .

Το Δεκαήμερο Κατασκηνωτικό – Βιωματικό αυτό πρόγραμμα ενδεικτικά περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο ηλικιακές ομάδες από  (5-12) ετών και 12-15 ή 16 ετών , με διαμόρφωση προγράμματος ανάλογα με τις ηλικίες ώστε να ξεκινάει από τις 10 περίπου το πρωί μέχρι τις 2 – 3 το μεσημέρι , με ενδιάμεση ξεκούραση – ύπνο και ξανά συνάντηση το απόγευμα περίπου στις 7.30 μέχρι αργά ανάλογα με τη δράση . Αναλυτικό πρόγραμμα των 10 ημερών του προγράμματος θα δοθεί προσεχώς .

Ενδεικτικές δράσεις θα είναι :  εκδρομή στο Σαρλίκ , εκδρομή στο ποτάμι με ψάρεμα , επίσκεψη – ξενάγηση στο Διδυμότειχο και επίσκεψη στο Μουσείο Διδυμοτείχου ,στους Μεταξάδες στα πέτρινα σπίτια ,  ολοήμερη εκδρομή στα πέριξ του χωριού ποδηλατοδρομίες , ολοήμερη εμπειρία βοσκώντας ένα κοπάδι προβάτων με άρμεγμα , κτλ Ομαδικό εκκλησιασμό την Κυριακή  – επίσκεψη του  Δέσποτα  και του Δημάρχου  καθώς και μία μέρα μόνοι μας με τα ΜΜΕ  : ΔΕΛΤΑ ΤV – ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ ΤV –  ΡΑΔΙΟ κτλ

Αφηγήσεις και μασάλια από γιαγιάδες ή παππούδες του χωριού ,νυχτερινή  πεζοπορία μέχρι  στο Ασπρονέρι – παραδοσιακά παιχνίδια κάθε μέρα π.χ. κουτσό –τσιλίκι , κούκουτζι , τσικιρντάκ , κρυφτό φυσικά ενώ κάθε μέρα μία από τις γιαγιάδες των συμμετέχοντων  θα ετοιμάζουν μία παραδοσιακή λιχουδιά  π.χ.  πίττες , λαγγίτες  , γκιζλεμέδες,  μικίκια κτλ

Το πρόγραμμα βέβαια θα κλείσει με τη χορευτική παράσταση που θα ετοιμαστεί κατά το 10ήμερο με τελικό στόχο το πανηγύρι .

Βέβαια με την πάροδο του χρόνου πιθανότατα το πρόγραμμα θα εμπλουτίζεται και με άλλες  Παιδαγωγικές – Παραδοσιακές εμπειρίες .

Για όλους τους παραπάνω λόγους θα θέλαμε έγκυρα τη δήλωση της συμμετοχής των νεολαίων μας για την καλύτερη δυνατόν οργάνωση του Δεκαήμερου .

Γκροζούδης Χρήστος

Δήλωση συμμετοχής

Υ.Γ.

1. Παράκληση: να ενεργοποιηθεί ο Σύλλογος Νεολαίας Βρυσικών έστω και αν βρίσκεται σε “ λανθάνουσα “ κατάσταση προς ενημέρωση των μελών του.

2. Να ενημερωθούν και οι μαθητές εκ “Βρυσικών ορμώμενοι” που τυχόν δεν επισκέπτονται ή δεν γνωρίζουν την ιστοσελίδα : www.vrisika.gr .

3. Η έγκυρη εγγραφή σημαίνει σωστός προγραμματισμός και επίσης για όσους δηλώσουν έγκαιρα συμμετοχή θα εκτυπωθούν μπλουζάκια με το όνομα κάθε μαθητή .

4. Περιμένω και από ΠΣΑΒ την δική του πιθανή Εμπλοκή – Συμμετοχή ή Δράση . .

Κ^ε Πρόεδρε ……..

Αξιότιμε Ηγούμενε …………

Αναμένονται προτάσεις !!



Τα δυο τελευταία μηνύματα από δυο πολύ καλούς φίλους έδωσαν την αφορμή για το ανέβασμα αυτής της ανάρτησης, δυο μηνύματα ο συνδυασμός των οποίων δείχνει όλη την πραγματικότητα του ταλαιπωρημένου πανέμορφου τόπου μας. Εξάλλου θα το κρίνετε και μόνοι σας.

Φίλοι μου να είστε καλά!

Stef: ΒΕΡΟΛΙΝΟ

……Η διαμονή στο Βερολίνο δεν ήταν και η πιο επιτυχημένη, πάντως χαίρομαι το μικρό που μεγαλώνει μακάρι να ζούσε στην Ελλάδα πραγματικά θα το ευχαριστιόμουνα. Νέα από εδώ δεν υπάρχουν, βλέπεις η Ελλάδα μας μονοπωλεί πλέον το ενδιαφέρον όλου του κόσμου, με την διάλυσή της, την λαμογιά της και το ψέμα της. Κτίσαμε ένα κόσμο λάθος, ξοδέψαμε αυτά που δεν είχαμε και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς αυτό θα πει παγκόσμια μοναδικότητα…….

Nestor: GREECE AERIAL VIEW